آمایش ۱۲ ، رسانه و تحلیل فیلم پاتال

امروز نور مبحث اصلی در ایستگاه آفرینش های هنری و رسانه بود. کارگاه رسانه و نمایش فیلم یکی از جذاب ترین کارگاه هاست. این کارگاه فرصت بروز هیجانات، آموزش غیر مستقیم، تقویت قوه تخیل و تقویت حواس بینایی و شنوایی را برای دانش آموزان را فراهم می کند.

️ پاتال و آرزوهای کوچک فیلمی از مسعود کرامتی

نمایش این فیلم فرصتی بود تا دانش آموزان در هر سه گروه بدانند داشتن هر آرزویی چندان جذاب و سودمند نیست. طه ضمن این که با جنبه های طنز فیلم ارتباطی طنزآمیز برقرار کرده با صحنه های درام و واقعی نیز به خوبی همراه می شود. خادم در فضای واقعی فیلم غرق شده و هیچ هیجانی ندارد، فقط درگیر عبور صحنه هاست و در برابر رویدادها و دیالوگ های فیلم هیچ عکس العملی ندارد (!) به نظر می رسد او فقط شاهد عبور 24 فریم عکس در ثانیه از مقابل چشمانش است و منتظر چه خواهد شد پایانی.
با دیدن صحنه ی ورود مدیر کل فرهاد استرس زیادی دارد به اندازه ای که چند برابر وزنش به صندلی نیرو وارد می کند؛ و می گوید: ` من از این آرزوها متنفرم! `
صالح عزیز پشت ترافیک صحنه ها گیر کرده و با جدیت فیلم می بیند.
پاتال و آرزوهای بزرگ علی رغم انتخاب مضمونی جذاب، از ریتم متناسب با مضمون، قصه پردازی و انتخاب های خوب بهره نبرده است. بطور مثال محمد طه که دانش آموزی همراه است از دیدن فیلم لذت نمی برد و منتظر پایان ماجراست. در یک کلاس دوازده نفره هیچ کدام با پرسوناژها همذات پنداری ندارند؛ این نشانه ی فاصله ی شناختی دو نسل است. با گذشت سه دهه آرزوهای نسل ها بزرگ تر شده و تغییر کرده است؛ پاتال و آرزوهای کوچک با وجودی که درس های زیادی دارد هم سو با نیازها و خواسته های بچه های امروز نیست... .
گروهی فیلم می بینند و لذت می برند و گروهی لذت می برند و درس می گیرند. پشیمانی شخصیت ها از رسیدن به آرزوهای سرسری و پیش پا افتاده هیجان دانش آموزان را به سکوت و تعجب واداشته؛ شاید آرزوهای شان را مرور و بازآفرینی می کنند. تغییر میمیک چهره در ایلیا پس از پشیمانی پرسوناژ، چهره متعجب و متفکر مهدی و خستگی محمد طه که دیگر قصه کشش و جذابیت لازم را برای او ندارد؛ همگی نشان از یادگیری دیدن فعال فیلم در بین بچه هاست. دیگر آن ها مثل روز اول فقط صحنه ها را کنار هم نمی بینند. اگر کمترین تجربه را از قصه، داستان و فیلمنامه نویسی داشته باشی، با کمی تأمل در گفتار و رفتار آن ها متوجه می شوی که دانش آموزان به طور ناخودآگاه خط سیر داستان، پیرنگ، اوج، نقطه عطف و سایر عناصر فیلمنامه را کشف می کنند.
///