فرزند سالاري ، ظلمي بزرگ در حق كودكانمان

سلام دوستان همراه ، يك مطلب دردناك در وبلاگ كودك دوست داشتني من خوندم در مورد پيامد هاي جدي اسيب فرزند سالاري ،كه ذهنم را سخت مشغول كرد.نظر خودم را مينويسم در مورد اينكه چه كنيم اينگونه نشود.پيشنهاد ميكنم شما هم در اين همه پرسي به عنوان يك والد دلسوز و مسول شركت كنيد.www.babyhome.blogfa.com   پست فرزند سالاري

و اما راهكارهاي من به عنوان يك مادر؛سلام دوست خوبم.راستش اين مساله ذهن من رو هم درگير كرد.به يه نتايجي رسيدم كه برات مينويسم.اموزش كودك كار زمان بريه اما پرورشش بسي دشوارتر و حساس تر.به نظر من

اول اينكه به كودكمون احساس مالكيت فردي رو بشناسونيم و احترام گذاشتن به اين احساس رو.مثلا من وقتي ميخوام از اسباب بازي ها يا وسايل پارسا به كودك ديگري بدم حتي به داداشش، ازش اجازه ميگيرم و اگر اجازه نده وسيله اش رو برنمي دارم.

دوم اينكه به فرزندمون بياموزيم هر چه كه براي خودش مي پسنده براي ديگري هم همون رو بپسنده.مثلا فكر كنه ببينه دوست داره بچه ديگري وسايل اون رو برداره و بگه مال خودمه اونوقت اون چه احساسي پيدا ميكنه.من هميشه به پسرم همين رو ميگم.حتي توي طرز رفتار و گفتارش ازش ميخوام طوري صحبت كنه با ديگران كه دوست داره باهاش صحبت بشه.اونوقت ديگه كودك از الفاظ زشت و توهين برانگيز استفاده نميكنه.

سوم اينكه به كودكمون صبوري كردن و منتظر بودن براي رسيدن به مقصودش رو ياد بديم.اگر هر چي كه فرزندمون ازمون بخواد سريعا حاضر كنيم اون فكر ميكنه كه هميشه و همه جا بايد همينطور باشه.و اسيب جدي بهش وارد ميشه.به نظرم بايد از همون اوايل كودكي كه بچه قدرت تشخيص و تميز دادن رو پيدا ميكنه بايد روي اين اصل كار كرد.مثلا من زياد برام پيش اومده كه وقتي پارسا چيزي يا كاري ازم ميخواد اون رو دعوت به صبر كنم و بگم بايد يه كم صبر كنه تا اون كار رو براش انجام بدم.يا پيش اومده كه توي اسباب بازي فروشي يه وسيله خواسته كه قيمتش هم كم بوده اما براش نخريدم به دلايل مختلف.با اينكار حالا اون ياد گرفته كه براي به دست اوردن چيزي صبوري كنه و ارزش بيشتري هم وسيله براش پيدا كرده و احساس خودمحوريش هم تعديل شده تا حدودي.

چهارم اينكه كودكمون را با كودكان در تعامل بگذاريم يعني توي كلاس هاي گروهي ثبت نامش كنيم تا كودك ياد بگيره كه از يه سري وسايل همه بايد استفاده كنند.مثلا كلاس لگو كه پارسا رو گذاشتم خيلي زيبا اين فضاسازي رو انجام دادند.يا مهدي كه پارسال پسرم رو گذاشتم يه مبلغي گرفتند همون اول دوره و گفتند شما هيچي نيارين همه وسايل رو ما در اختيار كودك ميذاريم اينجوري بچه ها به نتيجه زيباي همكاري و تعامل ميرسند.

و پنجم از نظر من بازم،تك فرزندي عامل مهمي توي اينجور مواقع است فرزندي كه ياد نگرفته كودك ديگري رو در كنار خودش ببينه با همون نيازهاي مشترك شايد طبيعي باشه كه فكر كنه همه دنيا مال اونه.البته اگر موارد تربيتي كه ذكر كردم رو اموزش نبينه.داشتن يك خواهر يا برادر به روابط اجتماعي و برانگيختن حس همكاري همدلي و انتظار بسيار كمك ميكنه .و

ششمين اصل كه از همه مهمتره مادر و پدر مقتدري باشيم.در مقابل گريه ها و فريادهايي از اين دست مقاومت نشان بدهيم.من وقتي پارسا ميخواد با گريه و فرياد كارش رو از پيش ببره بهش ميگم عزيزم لطفا برو توي اتاقت و هر وقت اروم شدي بيا صحبت كنيم چون وقتي اينجوري ميكني من اصلا حرفهات رو نميفهم و در تصميم گيري من هم تاثيري نداره اين رفتارش و تسليمش هم نميشم.وقتي كه ساكت شد پس از بي توجهي من البته ؛ انوفت راجع به حل مشكل باهاش حرف ميزنم.و

هفتمين حرف من جمله ي عزيزي از مامانم كه هميشه به ما ميگه كه تربيت فرزند از خودش عزيزتره و هميشه اويزه گوشم است.اميدوارم مادران و پدران سربلندي باشيم در فرداي كودكانمان.

خوب اينها مواردي بودند كه به ذهنم ميرسيد اميدوارم مفيد باشند. پيروز باشيد در امر خطير پرورش كودكتان